Tympanometria to obiektywna metodą badania słuchu, która określa impedancję akustyczną ucha, czyli sztywność błony bębenkowej. W czasie badania, wykorzystując odbitą falę dźwiękową, rejestruje się wychylenia błony bębenkowej przy zmieniającym się ciśnieniu statycznym w przewodzie słuchowym.
Dzięki tympanometrii możemy ocenić:
w uchu środkowym:
- sztywność układu kosteczek – otoskleroza lub tympanoskleroza
- istnienie bezpowietrzności lub płynu w jamie bębenkowej – przewlekła niedrożność trąbki słuchowej i pozapalne stany ucha środkowego.
w uchu wewnętrznym:
- odruch z mięśnia strzemiączkowego na podawany bodziec akustyczny
- zjawisko wyrównania głośności w niedosłuchu ślimakowym.
Badanie wykonuje się w następujących przypadkach:
- Niedosłuch przewodzeniowy przy niezmienionej błonie bębenkowej lub z widocznym płynem w jamie bębenkowej.
- Niedosłuch przewodzeniowy przy złej drożności trąbki słuchowej.
- Niedosłuch przewodzeniowy z niemożliwością oceny jego przyczyny w innych badaniach.
- Niedosłuch odbiorczy.
- Niedowład nerwu twarzowego.
Badanie musi być poprzedzone wizyta u otolaryngologa. W czasie badania pacjent siedzi. Do jego przewodu słuchowego badający wkłada sondę dokładnie uszczelniającą przewód. Zmiany ciśnienia (od podciśnienia do nadciśnienia) powodują wychylenia błony bębenkowej, które rejestrowane są automatycznie przez tympanometr. Podczas badania musi być zachowana szczelność przewodu słuchowego, więc badany nie może mówić i przełykać śliny. Badanie nie jest możliwe do wykonania u osób, które nie mają zachowanej błony bębenkowej.może jednak świadczyć o drożności trąbki słuchowej. Badanie nie wywołuje powikłań i może być powtarzane wielokrotnie.
